Mówiąc o V Liceum Ogólnokształcącym, trzeba stwierdzić, że jego historia sięga poza to półwiecze. A więc zacznijmy od samego początku, od 10 sierpnia 1910 r., kiedy to w Ochojcu, należącym wówczas do gminy Piotrowice powiatu pszczyńskiego, wybudowano szkołę. Była to szkoła podstawowa z dwiema izbami lekcyjnymi. Zajęcia odbywały się w języku niemieckim. W okresie plebiscytu obok innych przedmiotów wykładanych w języku niemieckim, wprowadzono nauczanie w polskim języku. Tych kilka godzin języka polskiego było zasługą rodziców, którzy usilnie o to zabiegali. Ich marzenia ziściły się ostatecznie po plebiscycie, bo wtedy placówka ta stała się polską szkołą.127-1
W latach 1936-1938 nastąpiła rozbudowa obiektu szkolnego. W nowym dwupiętrowym budynku zwiększyła się liczba izb lekcyjnych, a co za tym idzie i uczniów mogących w nich odbywać zajęcia. Powstała siedmioklasowa szkoła podstawowa. W tej właśnie szkole uczył Hilary Herman – nauczyciel i wychowawca, dyrygent chóru „Słowik”, który zginął śmiercią męczeńską z rąk okupanta 3 września 1944 r. W czasie okupacji placówka ta stała się ponownie szkołą niemiecką. Zniszczono dokumentację szkolną i bibliotekę – nauczano tylko w języku niemieckim.
Po wyzwoleniu w 1945 r. szkoła wznowiła swoją działalność, a jej pierwszym kierownikiem został Franciszek Parcer. On to stał się inicjatorem jej rozbudowy. 19 września 1948 r położono kamień węgielny pod budowę nowej jej części. W tym okresie w szkole było 21 oddziałów, do których uczęszczało 922 uczniów (455 dziewcząt i 467 chłopców). W roku 1948 podjęto decyzję o budowie nowego skrzydła budynku. Inicjatywa społeczna oraz pomoc zakładów pracy została opisana w katowickiej prasie. W informacjach tych wyraźnie podkreślano środowiskowy charakter szkoły wznoszonej siłami społeczeństwa i gminy. Co ważne, uczniowie byli także inicjatorami wielu akcji na rzecz szkoły. Po trzech latach pracy F. Parcer został przeniesiony na stanowisko dyrektora szkoły ogólnokształcącej stopnia licealnego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Katowicach przy ul. Miarki. Kierownictwo nad ochojecką placówką objął Helmut Sobczak.128-4
15 października 1950 roku oddano do użytku nową część budynku szkolnego, obejmującą 6 sal lekcyjnych, salę gimnastyczną, pracownię zajęć praktycznych, natryski, kotłownię oraz pomieszczenia na koks. Dziennik Zachodni anonsował: „W związku z oddaniem budynku szkolnego do użytku odbędzie się w tym dniu uroczystość, na którą złożą się przemarsz młodzieży szkolnej, uroczysta akademia oraz zabawa ludowa”. W kronice szkolnej odnotowano: „Sama uroczystość oddania do użytku nowej części budynku miała przebieg niezwykle imponujący i śmiało rzec można, że niewiele takich uroczystości oglądał Ochojec od chwili swego istnienia.” W zapisach kroniki z roku 1951 znajdujemy kolejną notatkę: „Z dniem 15.04.1951 roku gmina Piotrowice została przyłączona do Katowic. Powiat Katowicki został rozwiązany. Nasza szkoła podlega z dniem 15 kwietnia 1951 r. Prezydium Miejskiej Rady Narodowej miasta Katowic.” W styczniu 1952 roku Helmuta Sobczaka powołano na stanowisko inspektora oświaty w Wydziale Oświaty MRN, a kierownikiem szkoły została Zofia Benedycka. Podczas jej kadencji szkoła zyskała status liceum ogólnokształcącego.
Ministerstwo Oświaty i Wychowania pismem z dnia 30 lipca 1954 roku Nr 10/1-46-74/54 dotychczasową szkołę podstawową przekształciło na VIII Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące w Stalinogrodzie-Ochojcu. Egzamin wstępny odbył się 29 sierpnia 1954 roku. Przyjęto pierwszych czterdziestu uczniów do klasy ósmej – pionierskiej klasy licealnej. Od 1 września podjęła ona naukę, a jej wychowawczynią została Klara Schreiber. Do 1969 roku klasy licealne numerowano od VIII do XI. Maturę zdawali uczniowie jedenastej klasy. Grono pedagogiczne stanowili nauczyciele dawnej szkoły podstawowej, a ich skład uzupełnili nauczyciele skierowani przez kuratorium. W pierwszym roku w jedynej klasie stopnia licealnego uczyli zatem: Jadwiga Bojarska, Marta Bonczek, Magdalena Borczyk, Józef Daniel, Alojzy Famułka, Anna Fussek, Aniela Głomb, Cecylia Hajdaj, Adela Kud, Hanna Kraskowska, Maria Maksymowicz, Gertruda Minik, Katarzyna Osowicka, Jadwiga Serafimska, Klara Schreiber, Aniela Trzaska, Tamara Witkiewicz, Irena Żarnotal. W następnym roku szkoła przeprowadziła już nabór do dwóch klas ósmych.
W roku 1955 zmieniło się kierownictwo szkoły. Nominację na dyrektora otrzymał Jan Karczewski. W roku szkolnym 1957/1958 liczba uczniów zbliżyła się do 1000. Aby uniknąć nauki na trzy zmiany, utworzono większe klasy: 3 pierwsze, 2 siódme, jedną dziesiątą. Stan taki utrzymał się do chwili wybudowania w Ochojcu nowej szkoły podstawowej. W maju 1958 roku przeprowadzono pierwszy egzamin dojrzałości. Rok szkolny, kiedy to uczniowie pierwszego ochojeckiego liceum zdawali po raz pierwszy maturę, przypadł na ważny okres przemian politycznych po wydarzeniach październikowych. Niezależnie jednak od atmosfery politycznej przez wszystkie te lata nauczyciele pracowali rzetelnie, z wiarą w nadejście lepszych czasów.132-5
3.06.1962 r. nadano szkole imię Władysława Broniewskiego dla uczczenia pamięci poety, który zmarł właśnie na początku tego roku. Dwa lata później, 31.08.1964 r., wraz z odejściem klas podstawowych do nowego budynku, dotychczasową Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące nr VIII przemianowano na V Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego w Katowicach. Warunki były skromne, lecz wszelkie braki rekompensowała kadra nauczycielska, ofiarna i pełna poczucia odpowiedzialności za kształcenie i wychowanie młodego pokolenia. Szkoła uczestniczyła aktywnie w życiu społecznym, kulturalnym i ważnych wydarzeniach miasta. Coraz więcej absolwentów rozpoczynało studia wyższe. Działalność Szkoły dopełniały liczne zajęcia pozalekcyjne. Działał teatr, chór, zespół wokalny. Przybywało uczniów, swoją działalność rozwinęły liczne organizacje: ZHP, SKS, SKO, PCK, ZMS, LOK, SKKT, LOP. Dla nauczycieli ważną misją było przekazanie młodzieży tradycji patriotycznych na Śląsku. Starali się też uwrażliwiać uczniów na potrzeby środowiska oraz kształtować bądź pielęgnować w nich twórcze, aktywne postawy.
Warto wspomnieć o tradycyjnej obyczajowości licealnej lat sześćdziesiątych, aby oddać klimat tamtych czasów. W szkole obowiązywał strój granatowo-biały. Na początku tej dekady uczennice chodziły w granatowych fartuchach szytych głównie z błyszczącej podszewki, a chłopcy w bluzach z tego samego materiału. W późniejszych latach (już siedemdziesiątych) wprowadzono mundurki, których (stonowane!) kolory dobierały poszczególne klasy, najczęściej granatowe i zielone. Obowiązywało noszenie tarcz szkolnych, a w pewnym okresie również granatowych beretów i czapek z błyszczącym daszkiem.
W 1966 roku nie odbył się nabór do LO, a w 1967 roku przyjęto starszych już o rok absolwentów szkół podstawowych do klas pierwszych – utworzono w tym roku tylko jedną klasę. Odchodziła w przeszłość tradycyjna struktura ogólniaka z klasami od VIII do XI, z maturą w klasie jedenastej. We wrześniu 1970 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. Podajemy za kroniką: „1 września na posiedzeniu Rady Pedagogicznej z udziałem inspektor Narcyzy Tarnawskiej uroczyście pożegnaliśmy Dyrektora, Jana Karczewskiego, który pełnił tę funkcję od 1955 roku (przez piętnaście lat). Pani Inspektor przedstawiła nowego Dyrektora – mgr Jerzego Surmana, który przyszedł do nas z III LO im. Adama Mickiewicza w Katowicach, gdzie pracował jako polonista.” W tymże roku szkolnym 1970/1971 utworzono pierwszą klasę o profilu humanistycznym i utworzono pracownię z odpowiednim wyposażeniem. Były również inne nowości. W klasach czwartych zaczęto prowadzić zajęcia fakultatywne. W latach siedemdziesiątych prowadzono kółka zainteresowań, pogłębiające wiedzę z fizyki, chemii, matematyki, biologii i języka polskiego. Zorganizowano dodatkowe zajęcia z łaciny.
Liceum nasze w latach 1974-1981 miało prawo typować wybitnych absolwentów, przyjmowanych na studia wyższe bez egzaminu. Wśród kryteriów rekrutacyjnych brano pod uwagę nie tylko doskonałe oceny na maturze, ale i zaangażowanie w pracach społecznych, a nawet postawę ich rodziców. Przywilejem tym obdarowano spore grono absolwentów. Dziś wiemy, że wielu z nich zostało pracownikami nauki. O dobrym poziomie nauczania w Liceum najlepiej świadczyła ilość absolwentów przyjętych na studia. Były i takie klasy, których prawie wszyscy uczniowie zdali na wyższe uczelnie.
W roku 1976 dyrektor Jerzy Surman przeszedł na równorzędną funkcję do I LO im. Mikołaja Kopernika w Katowicach, a jego miejsce zajął Edward Folkert, który pracował w V LO do grudnia 1979 roku. Po jego wyjeździe za granicę dyrektorem została dotychczasowa zastępczyni, Anna Magiera, która pełniła tę funkcję przez kolejnych 21 lat.
W latach dziewięćdziesiątych stopniowo wprowadzano nowe profile klas: humanistyczny, biologiczno-chemiczny i informatyczny. Nastąpiły znaczące zmiany w treści programów niektórych przedmiotów. Na lekcjach historii można było już uczyć o do niedawna białych plamach naszych dziejów, lekcje języka polskiego wzbogaciły się o analizy tekstów literackich z drugiego obiegu, a nauczyciel mógł realizować program zgodnie z wybranym przez siebie podręcznikiem i omawianymi w nim lekturami, na lekcjach geografii pojawiły się informacje o Unii Europejskiej. Zmiany nastąpiły również w ocenach, gdyż od 1993 roku zaczęto stosować nową sześciostopniową skalę ocen – od niedostatecznej do celującej.
W roku 2001 nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Po 21 latach pełnienia tej funkcji odeszła na emeryturę Anna Magiera, a jej miejsce zajęła dotychczasowa zastępczyni i również absolwentka V LO – Małgorzata Witańska. Wrzesień 2002 roku zapoczątkował nowy rozdział w historii szkoły. Nowy rocznik absolwentów gimnazjów rozpoczął bowiem naukę w trzyletnim V Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Broniewskiego. Zgodnie z ideą kształcenia w liceum ogólnokształcącym szkoła prowadzi klasy o zróżnicowanych rozszerzeniach przedmiotowych, zbieżnych z oczekiwaniami uczniów szkół gimnazjalnych. W wyborze specjalności kierowaliśmy się zainteresowaniami młodych ludzi oraz możliwościami szkoły. Zaplanowane przez nas działania zrodziły nowe potrzeby kadrowe oraz spowodowały wzbogacanie wiedzy przez wszystkich nauczycieli. Kadra pedagogiczna to w dużej mierze nauczyciele dyplomowani, w większości egzaminatorzy maturalni.
OLYMPUS DIGITAL CAMERAW realizacji zadań, jakie sobie stawiamy, pomogło nam stworzenie pracowni multimedialnej i dostęp do Internetu w czytelni, jak również wzbogacanie wyposażenia pracowni. Szkoła bowiem troszczy się o dobry poziom nauczania i stara się sprostać oczekiwaniom środowiska oraz wymaganiom współczesnego świata. Dla potrzeb szkoły nauczyciele tworzą programy autorskie (obecnie szkoła realizuje dwa takie programy: z informatyki i języka niemieckiego). W 2000 roku wprowadziliśmy w szkole również programy innowacyjne (dotyczą one nauczania zintegrowanego języka angielskiego z innymi przedmiotami oraz środowiska przyrodniczego). W roku szkolnym 2003/04 nastąpiło zakończenie cyklu edukacyjnego w klasach prowadzących te programy. Cykl językowy pozwolił na zainicjowanie współpracy ze szkołą językową w Hastings (pobyt uczniów w tej brytyjskiej szkole), a program „Środowisko przyrodnicze” pozwolił uczniom na poznanie metodyki badań naukowych.
Zachęcamy uczniów do zwiększonego wysiłku, co zaowocowało między innymi propozycją indywidualnego programu nauki złożoną uczniowi klasy II. Na podstawie porozumienia z Wydziałem Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego uczeń ten odbywa również zajęcia z przedmiotów kierunkowych na Uniwersytecie jako wolny słuchacz, przystępując do kolokwiów i egzaminów objętych programem studiów z zakresu fizyki. Rozszerzyliśmy działalność edukacyjną poprzez udział w programie „Socrates Comenius”, co pozwoliło nie tylko na wzbogacenie działań dydaktycznych, ale przyniosło wymierne efekty w postaci kontaktów uczniów naszej szkoły z kolegami z Niemiec i Finlandii. Za pracę w ramach programu zdobyliśmy I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Europrodukt w kategorii Inicjatywa Edukacyjna. Kolejnym krokiem w celu utrzymania tego kierunku działań było powołanie Klubu Europejskiego, którego inicjatywy są powszechnie akceptowane i przynoszą wszystkim wiele zadowolenia.
Uczniowie zdobywają również tzw. Europejskie Komputerowe Prawo Jazdy. Niezwykle cenna jest działalność szkolnej ligi sportowej. W rozgrywkach biorą udział wszystkie klasy i niemal wszyscy uczniowie, co przyczynia się do utrzymującej się wysokiej pozycji szkoły w rozgrywkach sportowych na terenie Katowic. Od wielu lat mocną stroną naszej szkoły jest edukacja humanistyczna, której efekty są mierzone udziałem w różnorodnych konkursach i przeglądach. Uczniowie naszej szkoły otrzymywali nagrody i wyróżnienia w konkursach recytatorskich i przeglądach teatralnych. Szkoła funkcjonuje w środowisku, przez wszystkie lata nie tylko współpracuje z lokalnymi i regionalnymi instytucjami, jest wrażliwa i otwarta na wszelkie propozycje płynące z najbliższego otoczenia, ale również sama wychodzi z propozycjami działań do mieszkańców dzielnicy.
Najbardziej tradycyjny charakter mają występy Szkolnego Teatru. Młodzież przygotowuje spektakle prezentowane nie tylko społeczności szkolnej, ale również mieszkańcom Katowic, na zaproszenie Domów Kultury. Każdy spektakl ma charakter imprezy charytatywnej, na której zbierane są środki finansowe dla potrzebujących pomocy rówieśników (współpracujemy m.in. z Fundacją Mam Marzenie, Iskierka). Naszymi wieloletnimi, wypróbowanymi partnerami są Pałac Młodzieży, Centrum Scenografii, jednostki muzealne miasta, Domy Kultury – MDK „Południe”, MDK Koszutka, MDK Zawodzie, biblioteki oraz – w zakresie dydaktycznym – Uniwersytet Śląski.
W roku szkolnym 2013/2014 szkoła podpisała umowy patronackie z Instytutem Filozofii Uniwersytetu Śląskiego i Uniwersytetem Ekonomicznym oraz Górnośląską Wyższą Szkołą Handlową.
